150

هر کاری هم که بکنی، هر چقدر هم که خودت رو به در و دیوار بزنی و بالا بکشی، برای بعضی ها همون آدم تنبلِ بی عرضه ی بی لیاقتی هستی که فقط شانس بهت رو آورده. هر کاری بکنی که ثابت کنی اون احمقی که اونا فکر می کنن نیستی فایده ای نداره، فقط تنها چیزی که نصیبت میشه اینه که در نهایت واقعا احساس حماقت می کنی که چرا به نظر این آدمها اهمیت می دی یا می خوای خودت رو بهشون ثابت کنی. وقتی این آدمها از نزدیک ترین آدم های دور و برت باشن بی تفاوتی نسبت بهشون خیلی سخت تر میشه اما چاره ای نیست؛یا باید با طناب پوسیده ی این نابیناهای دهن گشاد ته چاه بری و یا با روحی زخمی و قلبی دردناک خسته اما آهسته رو به جلو حرکت کنی. احساس می کنم خیلی وقتا من جز گروه اول بودم اما واقعا دیگه نمی خوام از اعضای این دسته باشم.