بالاخره امتحان آیین نامه دادم! چهارشنبه صبح زود زدیم بیرون و چون قبل هشت رسیدیم، یکی از خانم های کارمند اداره بیرون اومد و فرم ها رو بین منتظران توزیع کرد و وقتی فرم منو دید گفت لازم نیست توی صف وایسم واسه همین وقتی درا رو باز کردن بی دردسر رفتیم داخل و مدارک رو چک کردن و بهم گفتن به نظر می رسه هنوز روند تکمیل پرونده ام تموم نشده. ما گفتیم توی خونه چک کردیم و نوشته بوده پرونده به مرحله ی بعد ارجاع داده شده. اونا هم بهمون گفتن کمی صبر کنیم تا ببینن چی میشه. خلاصه بعد از ربع ساعت صدامون زدن که دوباره تست بینایی بدم و ازم عکس بگیرن و برم امتحان بدم.
اینجا می تونی انتخاب کنی که با کامپیوتر امتحان بدی یا با کاغذ و قلم. با کامپیوتر امتحان دادن خیلی راحت تر و بی دردسرتره. سی تا سواله که باید به 24 تاش جواب درست بدی. خوبی و بدی اینجوری امتحان دادن در اینه که به محضی که سوال رو جواب می دی بهت می گه که جوابت درست بوده یا نه. همین موضوع استرس آدم رو چند برابر می کنه که حالا یک دفعه عبارت درست روی صفحه به نمایش درمیاد یا غلط. روی خود سایت مرکز آموزش رانندگی حدود شصت تا سوال هست که برای آموزن گرفتن از خودت توی خونه و تمرین کردن گذاشته شده. یه تعدادی از سوالا مشابه سوالای آزمون آزمایشی بود اما یه تعداد قابل ملاحظه ایش از خود آیین نامه اومده بود که بعضیاش خیلی سخت بود؛ یا من دقیق یادم نمی اومد یا اون بخشا رو اصلا نخونده بودم. مثلا اینکه اگه کسی که 15 سالشه تخلف رانندگی ازش سربزنه تا چند سالگی نمی تونه دوباره امتحان رانندگی بده؟ نمی دونستم! اینجا بچه ها از 15 سالگی می تونن گواهی نامه بگیرن چون معمولا خونه ها و مناطق مسکونی از مراکز شهر فاصله دارن و به اتوبوس و سرویس مدرسه دسترسی ندارن واسه همین بچه ها باید خودشون برن و بیان. یا یکی از این سوالا این بود که اگه سرعتت 70 مایل بر ساعت باشه، ترمز که بگیری چقدر طول می کشه تا ماشین کامل وایسه؟ یادم بود یه نمودار توی دفترچه در مورد این موضوع وجود داشت ولی عدد دقیقش رو یادم نبود. به هر حال به هر والزاریاتی بود امتحان رو دادم و با 5 اشتباه بالاخره آیین نامه رو پاس کردم. متاسفانه تنها وقت خالی امتحان شهری هفته ی آینده سه شنبه بود که ناچار شدم واسه ساعت 11 وقت بگیرم.
محمد از خانمه پرسید می تونه همین امروز امتحان شهری بده یا نه که بهش گفتن منتظر بشینه. واسه امتحان شهری خودت باید ماشین بیاری. ممتحن اول ازت می خواد تا ماشین و چراغ ها رو روشن کنی که از سالم بودن اتومبیل مطمئن بشه بعد می برتت همون دور و بر بچرخی و ... . متاسفانه محمد رو خانم ممتحن رد کرد، چرا؟ به علت احتیاط بیش از اندازه! بهش گفته بود جاهایی که علامت ایست نداشته هم سرعتت رو کم کردی! از اون ایرادای عجیب غریب روزگاره. تو مملکت ما به علت بی احتیاطی و اینجا به دلیل احتیاط زیاد آدم رو رد می کنن. البته اینجا رعایت حد وسط شرطه نه تشویق به بی احتیاطی. به هر تقدیر سه شنبه ی آینده هر دو تامون باید بریم امتحان شهری بدیم. من که ید طولایی در رد شدن در امتحان رانندگی دارم، ببینم اینجا چیکار می کنم.
فردا داریم با اشکان و احمد و نگار و البته ژیوان و ناریا، می ریم یه منطقه ی تفریحی نزدیک نشویل. فعلا واسه یک شب اتاق گرفتیم و قراره ببینیم اگه بهمون خوش گذشت دو شب بمونیم. عمده ی سرگرمی این پارک جنگلی شکار، اسب سواری و قایق سواریه. من که به یقین اهل اولی نیستم، در مورد دومی نمی تونم نظری بدم اما بی نهایت مشتاق سومی هستم. باید رفت و دید چه خبره. البته یه سرگرمی بی خطر اون منطقه غذا دادن به حیوانات مزرعه هم هست، از جمله مارها! خدا به داد برسه.