171

امروز خیلی پرماجرا بود؛ از ناهار دورهمی شنبه ها گرفته تا خرید کردن برای مهمونی ای که قرار چهارشنبه بگیرم، خریدن بادکنک هلیومی و ترکیدنش در دستهای توانای اشکان و محمد که منجر به خروج شبانه از منزل برای خرید دوباره ی بادکنک برای من شد تا درست کردن آزمایشی بیسکوییت کره ای که بعد از کلی زحمت شور از آب دراومد...! اختتامیه ی این همه اتفاق و خستگی نامه ای ست که با پست برام اومده، بله، برای من، در یک سرزمین غریب، نامه ای اومده که با دستخطی قشنگ و قدیمی روی پاکت کرمی رنگش اسم و آدرسم نوشته شده و با چاپ زرکوب روش آدرس فرستنده حک شده! هیجانم وقتی چند برابر شد که دستخط شکسته ی فرانک رو توی نامه دیدم. فرانک بخاطر شله زرد تشکر کرده بود و از اینکه سرکلاسش حضور دارم و اظهار نظرهای جالبی می کنم ابراز خوشحالی کرده بود. یک دفعه یه حسی از 20 سال پیش، یه بویی از سالیان دور، توی کله ام پیچید. یادم اومد چقدر عاشق نامه نوشتن و منتظر دریافت نامه بودم. چقدر در انتخاب کاغذ و خودکار و کادربندی دقت می کردم. همه ی سال به شعر یا متنی که باید توی کارت پستال سال نو می نوشتن فکر می کردم و هفته ها صرف انتخاب و خرید کارت پستال می شد. بعد پاکت ها، تمبرها، آدرس ها... . انتظار نداشتم بخاطر شله زرد تشکر کنه. فرانک می تونست حداکثر یه ایمیل بده و لطفش رو برسونه. اما مثل همیشه باید کاری رو می کرده که هیچکس دیگه ای به فکرش هم نمی رسه، کاری که به یاد موندنی بشه. می تونم تصورش کنم که توی اتاقش، پشت میزش نشسته و یکی یکی این نامه ها رو نوشته، تا زده و توی پاکت گذاشته، با همون وسواس همیشگی. فرانک مردیه که بخش هایی از قانون اساسی آمریکا رو که درباره ی برابری نژادی و مذهبی همه ی آدم هاست روی یه تیکه کاغذ کوچولو تایپ و پرس کرده و توی کیف پولش همه جا با خودش می بره تا مرتب به خودش یادآوری کنه که همه ی آدمها با هم برابرند، باید بهشون احترام گذاشت و قانون کشورش مقدسه. فرانک پیرمرد باهوش و حواس پرتیه که دو تا جنگ جهانی رو دیده، در زمان جنگ سرد در فرانسه خدمت کرده، خاطراتی از تبعیض نژادی علیه سیاه ها توی نشویل داره و مثل من با شنیدن صدای مارتین لوتر کینگ بغض می کنه. فکر می کنم شاید بخاطر این زندگی طولانی و پر ماجراست که خوب می دونه چطور میشه آدم ها رو خوشحال کرد و چطور میشه با زنده نگه داشتن چیزهایی حتی خیلی کوچیک، به زندگی ارزش داد؛ مثل یه نامه با دست خطش که پایان آروم و به یادمونی ای برای این روز شلوغ من بود.