222

کارلا، دوست و همکلاسی ایتالیایی ما، مدتها بود که می گفت می خواد توی خونه اش مهمونی بگیره و بهمون طرز تهیه ی پیتزای واقعی ایتالیایی رو یاد بده. هر بار این دورهمی به تاخیر می افتاد تا بالاخره امروز صبح توی خونه ی کوچیک اما گرم و زیبای کارلا که با کلی نقاشی و کاردستی تزیین شده بود جمع شدیم.

کارلا قبل از اومدن ما چند تا پیتزا درست کرده بود. اول طرز تهیه ی خمیر نون رو بهمون یاد داد. بعد که خمیر آماده شد گفت باید ظرفش رو توی پتو واسه دو ساعت بپیچیم تا قوام بیاد. جالب اینجاست که گفت توی رستوران های ایتالیایی هم خمیر رو واسه گرم شدن توی پتو می پیچن! بعد خمیری رو که قبلا آماده کرده بود آورد تا بقیه ی مراحل رو آموزش بده. من ازش درخواست کردم خمیر رو باز کنه و توی هوا بچرخونه که متاسفانه قادر به انجام این کار نبود. خمیر رو با وردنه باز کرد، روش گوجه ی له شده مالید و با حداکثر درجه واسه ربع ساعت گذاشت توی فر. بعد از ربع ساعت به پیتزا پنیر اضافه کرد و دوباره واسه ده دقیقه گذاشتنش توی فر. گفت توی ایتالیا از پنیر موزارلا استفاده می کنن اما از اونجایی که مزه ی موزارلای آمریکایی رو دوست نداره بجاش از چدار استفاده می کنه. درست کردن پیتزای مارگاریتا ساده به نظر می رسید و البته طمع ایتالیایی خالصی داشت که بهمون چسبید.

بودن توی خونه ی کارلا، نگاه کردن به آشپزی کردنش، دیدن دفتر کاهی ای که توش دستور پخت شیرینی ها و غذاهای ایتالیایی بود، آفتابی که یک طرفه از پنجره ی رو به حیاط خونه اش به میز غذاها می تابید، همه و همه، حالم رو خوب کرد. گرمایی که از کارلا ساطع میشه همه چیز رو روشن و خوشمزه می کنه.