1141

این سال های اخیر، بارها و بارها، از دوستان و آشنایان تا غریبه ها شنیده ام که موقع انتخابات که شده بی وقفه غر زدن و ناله کردن و شکایت از خودشون صادر کردن که تبلیغات ما رو کشت و چرا این قدر می خواید بقیه رو ارشاد و به راه راست هدایت کنید. تازه تا دو سه روز بعد از انتخابات هم همه اش شاکی ان که چرا اینقدر رای دادنتون رو توی حلق مردم می کنید و اینقدر بی جنبه اید! یه رای دادید دیگه، بشینید سر جاتون و اینقدر توی بوق و کرنا نکنید. این دوستان، که تعدادشون در سال های اخیر افزایش هم پیدا کرده، از این شاکی ان که این اسکول بازی ها مخصوص ایرانی هاست که سریع جوگیر می شن. این خاطرات رو مرور کردم که بگم دوستانی که ذکرشون رفت صد درصد در اشتباهن. دیروز انتخابات میان دوره ای آمریکا بود. دو سال از اون روز نحسی که این مردک رئیس جمهور شده گذشته و دیروز باید تکلیف نمایندگان سنا و کنگره مشخص می شد. برای کسانی که نمی دونن باید بگم آمریکا دو تا مجلس داره؛ یکی مجلس سنا که افراد خاصی با شرایط ویژه ای به عنوان سناتور، با رای مردم، بهش راه پیدا می کنن، و مجلس نمایندگان که مثل مجلس ایرانه و نماینده هاش هم آدم های معمولی واجد شرایط هستن. این انتخابات خیلی سرنوشت سازه چون ترکیب مجلس رو مشخص می کنه و قدرت عمل رئیس جمهور رو تعیین می کنه. دموکرات ها همه ی امیدشون به انتخابات نوامبر بود که بلکه بتونن قدرت ترامپ رو از طریق مجلس کاهش بدن. این چند ماه اخیر، هیچ جایی نبوده که حرف از انتخابات و رای دادن نبوده باشه. نه تنها کاندیداهای هر دو مجلس از شدت تبلیغ خودشون رو خفه کردن، بلکه رای دهنده ها هم با نصب پلاکارد و پوستر دم در خونه هاشون، به وضوح مشخص کردن که به کی رای می دن و به شکل غیرمستقیم براش تبلیغ کردن. از این گذشته، توی روزهای آخر تبلیغات، مخصوصا روز دوشنبه که روز قبل از انتخابات بود، نماینده ها به شکل رندم محله ای رو انتخاب می کنن و با تیم تبلیغاتی اشون تک تک در همه ی خونه ها رو می زنن و از مردم می خوان که رای بدن. حالا یا اون یارویی که در رو باز می کنن طرفدار کاندیداست یا بر ضدشه که در هر دو حالت، تبلیغ محسوب میشه. علاوه بر این موضوع، امسال، برای منی که شهروند آمریکا نیستم، بیش از 5 بار ایمیل دعوت به رای دادن فرستاده شده. مرکز مهاجران نشویل یه گروه از آدما رو به این کار وادشته بود که تک تک به خونه ی مردم زنگ بزنن و ازشون بخوان که برن رای بدن. یه گروه هم به با مترجم به سطح شهر فرستاده شده بودن تا برن دم در خونه های مردم و راضی اشون کنن که رای بدن. اینقدر انتخابات میان دوره ای امسال مهم بود که گوگل روز سه شنبه لوگوی خودش رو به عنوان VOTE تغییر داده بود. اینجا توی آمریکا یه قانونی هست به اسم Early Vote. یعنی شما لازم نیست حتما یه روز مشخص برید رای بدید؛ از تقریبا دو هفته قبل از روز رای گیری، هر شهروندی می تونه به مراکزی که مشخص شده (کتابخونه، کلیسا، مدرسه و...) بره و زودتر رای خودش رو به صندوق بندازه. این قانون کمک می کنه تا همه بتونن رای بدن؛ هر کس متناسب با شرایط و ساعت کاری خودش. یک هفته ی گذشته، هیچ مکان عمومی ای نبود که واسه رای گیری پیش از موعد تبلیغ نکنه یا آماده نباشه. تازه اینا همه اش مال قبل از انتخاباته. از دیروز صبح زود، صفحات اینستاگرام و فیس بوک پر از عکس آدم هاییه( از آدم معمولی گرفته تا سلبریتی) که برچسب من رای داده ام رو به سینه اشون زدن و با افتخار اعلام می کنن که رای دادن و مردم رو تشویق می کنن که برن و تا دیر نشده رای بدن. این روضه رو خوندم که بگم رای دادن یه بخشی از دموکراسیه و فقط توی ایران نیست که ملت در ایام انتخابات بمباران می شن.

متاسفانه جمهوری خواه ها مجلس سنا رو بردن اما کنگره به دست دموکرات ها افتاد. مردم آمریکا دو سال پیش بین بد و بدتر، بدتر رو انتخاب کردن اما این باعث نشدن که ناامید بشن بلکه بهشون انرژی حرکت رو به جلو رو داد و بهشون فهموند که قهر کردن جایی در سیاست و دموکراسی نداره. درسته که عملا این انتخابات میان دوره ای اون جوری که امیدوار بودن به نفع دموکرات ها تموم نشد اما امسال در کنگره ی آمریکا 5 زن ایرانی آمریکایی حضور دارن و یک خانم مسلمان! دو سال پیش کی خواب همچین روزی رو می دید؟ یکی از این زنان ایرانی نماینده ی کالیفرنیاست!!! 

درسته که بعد از این انتخابات شرایط برای ایرانی ها، چه داخل و چه خارج از ایران، سخت تر میشه اما هنوز امیدی هست. تا وقتی که از اشتباه های گذشته درس بگیریم و رو به جلو حرکت کنیم.