آزاده در سرزمین عجایب

یادداشت های روزانه یک مهاجر

یادداشت های روزانه یک مهاجر

این وبلاگ دفترچه ی خاطرات آنلاین منه که توش درباره ی زندگی جدیدم در آمریکا خواهم نوشت. نظرات این وبلاگ بسته است و بسته خواهد ماند. لطفا درباره ی نوشته ها و جزییاتش ازم چیزی نپرسید چون به هر حال بی جواب خواهید موند! شماره ای که بالای هر پست وبلاگ خواهد اومد نشانگر تعداد روزهایی که از اقامتم در این سرزمین جدید می گذره. همین و تمام.

منوی بلاگ
طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
  • ۰۹ نوامبر ۱۹ ، ۲۳:۰۳ 1507
  • ۲۰ جولای ۱۹ ، ۱۶:۲۴ 1395
  • ۱۵ جولای ۱۹ ، ۲۱:۱۷ 1390
  • ۱۴ جولای ۱۹ ، ۲۳:۳۹ 1389
  • ۰۴ جولای ۱۹ ، ۲۲:۳۱ 1379
  • ۱۷ ژوئن ۱۹ ، ۲۱:۰۱ 1362
  • ۱۰ ژوئن ۱۹ ، ۲۱:۱۷ 1355
  • ۰۶ ژوئن ۱۹ ، ۲۳:۰۶ 1351
  • ۲۷ می ۱۹ ، ۱۷:۰۰ 1341
  • ۲۴ آوریل ۱۹ ، ۲۱:۱۰ 1308

1148

چهارشنبه, ۱۴ نوامبر ۲۰۱۸، ۰۱:۲۷ ب.ظ

ایرانی بود تقریبا همه جا توی آمریکا به ضرر ماست، مخصوصا با این روزگاری که توش گیر افتادیم؛ بجز یه جا: توی موزه ی هنرهای معاصر نشویل! بخاطر ایرانی بودنم و اینکه جز اقلیت تحصیل کرده ی خارجی موزه محسوب می شم، عکس و مشخصاتم رو برای تبلیغ داوطلب شدن در موزه و صد البته نشون دادن فضای چند ملیتی موزه، زدن توی سایت. امروز هم رانی بهم پیام داده که از طرف گروهی از اعضا و داوطلبان موزه کاندید شدم تا به عضویت شورای مشورتی موزه در بیام!!! کی باورش میشه؟ اونم درست وقتی که دیشب متوجه شدم شیفت هفته ی پیشم رو کلا یادم رفته و اصلا نرفتم سر کار! (فکر کنم این انتخاب قبل از این گند صورت گرفته بوده احتمالا!!!) به هر حال منی که فقط یک سال و خرده ای سابقه ی کار توی موزه دارم چرا باید به عنوان کاندید شورای مشورتی انتخاب بشم؟ به این دلیل که عضو اقلیتی هستم که حضورشون در راس، باعث تبلیغ برای موزه میشه! بالاخره یه جایی پیدا شد که ایرانی بودنمون به نفعمون تموم بشه. 

ارتقا گرفتیم رفت!

۱۸/۱۱/۱۴
آزاده نجفیان

زندگی در آمریکا

نشویل

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">